Het wordt dus weer een k*t jaar

Lang heeft het niet geduurd, maar het beeld toont zich toch al weer duidelijk af. 2015 wordt het ook niet. De controle heeft aangetoond dat de kanker bij mijn vrouw weer actief is. 

We zitten dus meteen weer midden in de onderzoeken en onzekerheid, "Wat kunnen ze nog doen" en "Wat gaan ze doen" zijn de vragen die ons elke dag weer bezig houden.

Dat het allemaal niet best is is wel duidelijk. Beter nog, het is slecht en het ziet er heel slecht uit. Gewoon een stevige vloek en een straffe borrel. 

En daarna maar weer diep ademhalen en weer verder gaan. 

Terug?

Lang geleden dat ik voor het laatst een blog heb bijgehouden. Waarom dan nu weer terug?
Hoofdzakelijk omdat ik facebook meer dan zat ben. Ten eerste de mensen op facebook en ten tweede privacyregels die per 1 januari ingaan.
Ik blijf gesteld op de foto's die ik heb gemaakt en stukken die ik schrijf. En de stukken die ik op een blog schrijf mag Facebook niet aankomen, ook niet als ik ze link op mijn Facebook pagina.

En dan staat het nieuwe jaar weer voor de deur. "Long december" van de Counting Crows is het nummer wat het beste bij mijn huidige stemming past. Afgelopen jaar was niet mijn beste jaar ooit.

https://www.youtube.com/watch?v=g10YjkegkkM&feature=youtube_gdata_player

Dus inderdaad "reason to believe maybe next year will be better than the last".  Veel klotiger kan het niet worden als een jaar wordt bepaald door ziekte en overlijden. Dit jaar zal dan ook zeker zijn sporen achterlaten in de toekomst. Welke dat zullen zijn al de toekomst ook wel aanwijzen.

Volgend jaar ga ik weer proberen regelmatiger te bloggen.  Mijn streven is een "365 days". Maar ook dat is in het verleden  geen succes gebleken. Of het nu wel zal lukken is dan ook maar de vraag.

Met de trein.

Toen ik begon met dit blog ging ik elke dag met de trein. Op mijn vertrouwde Sony Ericsson hield ik het bij. De tijden zijn inmiddels veranderd. De trein is de auto geworden en de Sony is een HTC smartphone geworden. En ook de trein is vervangen door een leasebak.

Wat ook is veranderd is station Dronten. Eindelijk is Dronten aan de wereld vast geknoopt. Niet dat ik met het OV nu sneller op mijn werk kom, maar het staat wel leuk.

Vandaag heb ik in verband met de witte narigheid die uit de lucht viel de auto maar eens laten staan en de trein naar mijn werk genomen.

Op het station aangekomen kon ik prima mijn auto kwijt op de keurig verzorgde parkeerplaats waar je, volgens goed Drontens gebruik gratis, de auto prima kwijt kan.

Dus naar de kaartautomaat voor mijn kaartje. Daar meteen de eerste hindernis. Slechts 1 automaat met een aantal mensen ervoor. Dus terwijl ik geduldig in de rij sta om een kaartje te kopen vertrekt boven mij de trein. Half uur extra reistijd in de pocket.
Terwijl ik op de trein zit te wachten dendert de Intercity naar Duivendrecht langs. Dat was de trein die ik eigenlijk had moeten hebben.

Eindelijk komt dan het boemeltje, dat gelukkig wel voor me stopt en me vlot naar Lelystad  brengt om over te stappen in de Intercity. Kwartier wachten op de aansluiting. En dat duurt lang met die kou.

Verder verloopt de reis wel voorspoedig. Al is het inmiddels wel al 10 uur geweest als ik op mijn werk aankom. Morgen beter weer in de auto. Hopen maar dat ze een plaatsje in de file voor me vrijhouden.

De trein en ik.

De trein en ik hebben een haat-liefde verhouding. Meestal reis ik per auto, maar soms laat ik me overhalen om per trein naar mijn werk te gaan.

De redenen zijn dan meestal verwachtte file of een borrel na het werk.

Zo dan ook vandaag. De trein gepakt vanaf Almere-Oostvaarders omdat ik door de natte sneeuw het ergste verwachtte.
Einde van het liedje was dat de weg alleszins meeviel en dat ik gestrand raakte door een bommelding op station Amstel. Totale reistijd > 2,5 uur.
En bedankt maar weer. Voorlopig ben ik weer even genezen.

Op 1 of andere wijze overkomen mij dit soort zaken mij regelmatig als ik met de trein reis. En ondanks het feit dat ik een groot voorstander ben van goed openbaar vervoer blijf ik voorlopig met de auto reizen, want zowel qua kosten als qua reistijd is het nog geen goed alternatief voor de auto.

Volgende week wordt ons dorp aangesloten op het spoornet. Ik was van plan om uit te proberen of het een goed alternatief zou zijn. Maar na vandaag moet ik daar nog ernstig over nadenken.

Lelijke hond

Ze is al eerder langs gekomen, mijn lelijke meisje Dribbel. Ze is het levende bewijs dat echte schoonheid van binnen zit. Met haar onderbijt, waardoor haar tong vaak uit haar bek steekt, zal ze nooit in aanmerking voor een schoonheidsprijs. Maar wat ze mist aan uiterlijk haalt ze ruim in op karakter. Het is werkelijk de liefste hond die ik ken.
Behalve als ze buiten is. Dan vergeet ze de hele wereld om haar heen. Dan wil ze alleen nog maar rennen, heel hard rennen, zo hard als de wind.
Dan rent ze en rent ze totdat haar hoofd leeg is. Daarna heeft ze eindelijk weer aandacht voor de baas.

Onderweg

'werk je Blog weer eens bij, het is zo eenzaam.' zei mijn dochter tegen me en ze had gelijk. Te lang is de wereld verstoken geweest van mijn zieleroerselen. Dat ik gewoonlijk niet meer met de trein reis is daar een reden voor. Er zijn er meer te noemen en te bedenken, maar dit is een reden waar ik het nu over wil hebben. Vandaag zit ik voor het eerst sinds twee jaar weer eens in de trein. Even een nachtje weg en geen zin om de auto te pakken. Drukte op de weg door de Sail en werk aan de weg zorgden hier voor. Gelukkig kunnen we nog zonder chipkaart reizen en kan ik het nog steeds zonder dit ding doen. Want nu valt het nog op hoe duur die trein is geworden. 38 euro voor 2 personen weekendretour met korting. Voor de ouderen onder ons, bijna 90 gulden. Er zijn tijden geweest dat ik dat niet per dag verdiende. En dat voor een nachtje weg, met de auto was ik goedkoper uitgeweest. Maar goed, als straks de OV-chipkaart een feit is geworden dan ga ik helemaal niet meer met het ov. Maar dat is weer een ander Blog.

Stalkende buurvrouw

En wederom hebben we kunnen constateren hoe onze buurvrouw loop te stalken.

Mijn buurvrouw

Mijn buurvrouw heeft een mandelige schutting verwijderd zonder overleg en daar een nieuwe voor in de plaats gezet. Nu is zij van mening dat deze nieuwe schutting volledig haar eigendom is en dat wij daar niets aan mogen ophangen of tegen aan laten groeien. Op deze foto is goed te zien wat zij doet als we een pindanetje aan de schutting hangen. Politie heeft reeds een aanklacht opgenomen wegens diefstal, maar de officier van justitie doet er niets mee.
Je zal er maar naast wonen.

3 januari 2010

Sneeuw in Dronten, in den Haag lag niets.

Amersfoort in de avond.

Het wordt al weer vroeg donker, zo eind oktober.